Zowel in Vlaanderen als in Nederland bestaat er de laatste maanden veel onduidelijkheid en irritatie over het bestaande en toekomstige cultuurbeleid. Vanuit de culturele sector is er al herhaaldelijk op gewezen dat de effectieve bezuinigingen quasi verwaarloosbaar zijn tegen de achtergrond van een totale regeringsbegroting. Belangrijker echter is de vaststelling dat beleidsmakers zonder veel kennis van zaken de hakbijl zetten in budgetten of er onlogische verschuivingen in doorvoeren, zoals uit tal van doorgevoerde en aangekondigde maatregelen blijkt. Binnen deze context werd in Nederland in oktober 2010 De Zaak Nu opgericht, een belangenvereniging voor presentatie-instellingen die intussen meer dan vijftig leden telt. In een brief aan Staatssecretaris Halbe Zijlstra maakt de vereniging zich zorgen over de manier waarop het cultuurbeleid lijkt om te willen gaan met nieuwe, experimentele kunstvormen. Tegelijk wijst de vereniging op een aantal tegenspaken: ‘U wilt dat instellingen zich met hun educatieve programma’s richten op kinderen en jongeren (en dus niet op volwassenen en senioren?). Er werd echter ook aangekondigd dat de Cultuurkaart hoogstwaarschijnlijk wordt opgeheven. U geeft in uw uitgangspuntennotitie aan dat U wilt dat de instellingen meer privaat geld werven. Kort daarvoor is echter de Matchingsregeling geschrapt die in het leven is geroepen om dit te stimuleren.’ De vereniging stemt in met de noodzaak van bezuinigingen, maar hamert erop dat de resultaten van een culturele instelling niet louter cijfermatig vast te leggen zijn. Er zijn ook zogenaamde public benefits die in een beoordeling moeten doorwegen. Aan Vlaamse kant reageert het NICC op de bezuinigingen door minister Joke Schauvliege op de werkingsbeurzen voor individuele beeldende kunstenaars. Het jaarlijks voorziene budget van € 750.000 is in 2010 gereduceerd tot € 521.700, een vermindering van bijna 30%. Op internationale reis-, verblijf- en transportkosten werd 42% bespaard. In het totale budget van het Kunstendecreet gaat slechts 1% naar de ondersteuning van individuele kunstenaars, in alle kunstensectoren samen. Het aankoopbudget voor werk van hedendaagse kunstenaars is bijna tot nihil herleid de laatste jaren. Het NICC stelt dat dit alles in flagrante tegenspraak is met het Regeerakkoord van de Vlaamse regering waarin letterlijk staat ‘dat er meer aandacht moet komen voor de individuele kunstenaars en hun sociaaljuridische positie alsook een sterkere investering in beurzen en ruimere trajectbeurzen’. Met onder meer een onlinepetitie ijvert het NICC voor een dringende rechtzetting van de situatie. Meer info http://dezaaknu.wordpress.com en www.nicc.be.